حضرت در جواب فرمودند:

كسي كه از تربت امام حسين (ع) دانه هاي تسبيح تهيه كرده است مي تواند به وسيله آن تسبيح خداوند بگويد وهيچ چيز براي تسبيح گفتن با فضيلت تر از آن نيست وبراي نمونه يكي از فضيلت هاي آن اينست كه انسان با تسبيح تهيه شده از تربت كه ذكر مي گويد ممكن است گاهي گفتن ذكر را فراموش كند اما همين كه دانه ها را(در دست دارد و)مي گرداند ، خداوند ثواب گفتن ذكر را به او عنايت مي كند.

منبع:وسائل الشيعه ج6 ص457

كه پيش از ظهور آن حضرت رخ مى دهد:

1 - خروج سفيانى (سفيانى ، يكى از طاغوتهاى مقدّس مآب از نسل ابوسفيان است

و در شام به دست سپاه حضرت مهدى (عليه السلام ) شكست خورده و كشته مى شود).

2 - كشته شدن سيّدِ حسنى (جوان خوش صورت از آل امام حسن (عليه السلام ) با سپاهش

به حمايت از امام زمان (عليه السلام ) برمى خيزد و سرانجام ، به شهادت مى رسد).

3 - اختلاف بنى عبّاس در رياست دنيا.

4 - گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان .

5 - گرفتن ماه در آخر آن ماه ، برخلاف عادت (و نظم فلكى ).

6 - فرو رفتن زمين بيداء (زمين بين مكّه و مدينه ).

7 - فرو رفتن زمين در نقطه اى از مشرق و مغرب .

8 - توقّف خورشيد، هنگام اوّل ظهر تا وسط وقت عصر.

9 - طلوع خورشيد از مغرب .

10 - كشتن ((نفس زكيّه )) در پشت كوفه همراه هفتاد نفر از نيكان

11 - سر بريدن يك مرد هاشمى بين حجرالا سود و مقام ابراهيم (عليه السلام ) .

12 - ويران شدن ديوار مسجد كوفه .

13 - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى سياه از جانب خراسان .

14 - خروج يمانى (يمانى از مردان نيك و طرفدار امام زمان (عليه السلام ) است ) كه به حمايت از آن حضرت ، با سپاه خود برمى خيزد.

15 - ظهور مغربى در مصر و حكومت او بر مردم شام .

16 - فرود تركها به جزيره .

17 - ورود روميان به رمله .

18 - طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق كه همچون ماه مى درخشد سپس دو جانب آن خم گردد كه نزديك شود كه آن دو جانب به همديگر متّصل شوند.

19 - پديد آمدن سرخى در آسمان كه در فضا پراكنده گردد.

20 - آتشى در طول مشرق ، آشكار شود و سه روز يا هفت روز در آسمانى باقى بماند.

21 - پاره نمودن عرب اسارت خود را و حكومت عرب بر شهرها و كشورها.

22 - بيرون رفتن عرب از تحت نفوذ سلطان عجم .

23 - كشتن امير مصر، توسّط مردم مصر.

24 - خراب شدن شام .

25 - اختلاف سه پرچم در شام (كشمكش سه گروه ).

26 - ورود دو پرچم قيس و عرب به كشور مصر.

27 - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى قبيله ((كنده )) در خراسان .

28 - آمدن اسبهايى از جانب مغرب ، تا اينكه در كنار حيره (نزديك كوفه ) بسته شوند.

29 - برافراشته شدن پرچمهاى سياه از جانب مشرق به سوى حيره .

30 - طغيان آب فرات ، به طورى كه سرازير كوچه هاى كوفه گردد.

31 - خروج شصت دروغگو كه همه آنان ادّعاى نبوت مى كنند.

32 - خروج دوازده نفر از نژاد ابوطالب (عليه السلام ) كه همه آنان ادّعاى امامت براى خود دارند.

33 - سوزاندن مردى بلند مقام از شيعيان بنى عبّاس بين سرزمين جلولاء (واقع در هفت فرسخى خانقين ) و سرزمين خانقين .

34 - بستن پلى نزديك محله كرخ بغداد.

35 - برخاستن باد سياهى در بغداد، در آغاز روز.

36 - زلزله شديد در بغداد.

37 - فرو رفتن بيشتر شهر بغداد در زمين بر اثر زلزله .

38 - ترس عمومى كه عراق و بغداد را فراگيرد.

39 - مرگهاى سريع و عمومى در بغداد.

40 - كم شدن اموال و انسانها و محصول كشاورزى .

41 - پيدايش ملخ در فصل خود و در غير فصل خود تا آنجا كه زراعتها و غلاّت را از بين ببرد.

42 - كم شدن غلاّت و محصولات گياهى .

43 - اختلاف و كشمكش در ميان دو صنف از عجم و خونريزى بسيار بين آنان .

44 - بيرون آمدن بردگان از زير فرمان اربابان و كشتن اربابان .

45 - مسخ شدن جمعى از بدعتگذاران ، به صورت ميمون و خوك .

46 - پيروزى بردگان بر شهرهاى اربابان .

47 - نداى (غيرعادى ) از آسمان بر همه جهان به طورى كه هركسى در هر زبانى باشد آن ندا را به زبان خودش مى شنود.

48 - پيدايش صورت و سينه انسان در قرص خورشيد.

49 - مردگانى زنده از قبرها بيرون آيند و به دنيا بازگردند و به ديد و بازديد با همديگر بپردازند.

50 - در پايان همه ، 24 بار، باران پى در پى مى آيد و زمين خشك را پس از مرگش ، زنده و سبز و خرّم مى كند و به دنبال آن بركتهاى زمين بروز مى نمايد و در دسترس قرار مى گيرد.

و بعد از اين حوادث ، هرگونه بلا و ناراحتى و گرفتارى معتقدين به حق از شيعيان حضرت مهدى (عليه السلام ) برطرف مى گردد، در اين هنگام آنها آگاه شوند كه امام عصر (عَجَّلَ اللّه تعالى فَرَجَه الشّريف ) در مكّه ظهور كرده است براى يارى او به سوى مكّه رهسپار شوند، چنانكه روايات ، بيانگر اين مطلب است .

اين نشانه هايى كه ذكر شد، پاره اى از آنها حتمى است و پاره اى مشروط به شرايطى است و خداوند داناتر است كه چه خواهد شد و ما آنچه را نقل كرديم ، از كتب از حديث و روايات ، گرفته شده ، از خداى بزرگ كمك مى جوييم و از درگاه او توفيق سعادت مى خواهيم .

منابع: بحار، ج 52، ص 301./شرح ، در اعلام الورى ، ص 429.

در روايتى از امام صادق (عليه السلام ) به 120 ماده از علايم ظهور، اشاره شده است (بحار، ط جديد، ج 52، ص 254 به بعد).