كه پيش از ظهور آن حضرت رخ مى دهد:

1 - خروج سفيانى (سفيانى ، يكى از طاغوتهاى مقدّس مآب از نسل ابوسفيان است

و در شام به دست سپاه حضرت مهدى (عليه السلام ) شكست خورده و كشته مى شود).

2 - كشته شدن سيّدِ حسنى (جوان خوش صورت از آل امام حسن (عليه السلام ) با سپاهش

به حمايت از امام زمان (عليه السلام ) برمى خيزد و سرانجام ، به شهادت مى رسد).

3 - اختلاف بنى عبّاس در رياست دنيا.

4 - گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان .

5 - گرفتن ماه در آخر آن ماه ، برخلاف عادت (و نظم فلكى ).

6 - فرو رفتن زمين بيداء (زمين بين مكّه و مدينه ).

7 - فرو رفتن زمين در نقطه اى از مشرق و مغرب .

8 - توقّف خورشيد، هنگام اوّل ظهر تا وسط وقت عصر.

9 - طلوع خورشيد از مغرب .

10 - كشتن ((نفس زكيّه )) در پشت كوفه همراه هفتاد نفر از نيكان

11 - سر بريدن يك مرد هاشمى بين حجرالا سود و مقام ابراهيم (عليه السلام ) .

12 - ويران شدن ديوار مسجد كوفه .

13 - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى سياه از جانب خراسان .

14 - خروج يمانى (يمانى از مردان نيك و طرفدار امام زمان (عليه السلام ) است ) كه به حمايت از آن حضرت ، با سپاه خود برمى خيزد.

15 - ظهور مغربى در مصر و حكومت او بر مردم شام .

16 - فرود تركها به جزيره .

17 - ورود روميان به رمله .

18 - طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق كه همچون ماه مى درخشد سپس دو جانب آن خم گردد كه نزديك شود كه آن دو جانب به همديگر متّصل شوند.

19 - پديد آمدن سرخى در آسمان كه در فضا پراكنده گردد.

20 - آتشى در طول مشرق ، آشكار شود و سه روز يا هفت روز در آسمانى باقى بماند.

21 - پاره نمودن عرب اسارت خود را و حكومت عرب بر شهرها و كشورها.

22 - بيرون رفتن عرب از تحت نفوذ سلطان عجم .

23 - كشتن امير مصر، توسّط مردم مصر.

24 - خراب شدن شام .

25 - اختلاف سه پرچم در شام (كشمكش سه گروه ).

26 - ورود دو پرچم قيس و عرب به كشور مصر.

27 - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى قبيله ((كنده )) در خراسان .

28 - آمدن اسبهايى از جانب مغرب ، تا اينكه در كنار حيره (نزديك كوفه ) بسته شوند.

29 - برافراشته شدن پرچمهاى سياه از جانب مشرق به سوى حيره .

30 - طغيان آب فرات ، به طورى كه سرازير كوچه هاى كوفه گردد.

31 - خروج شصت دروغگو كه همه آنان ادّعاى نبوت مى كنند.

32 - خروج دوازده نفر از نژاد ابوطالب (عليه السلام ) كه همه آنان ادّعاى امامت براى خود دارند.

33 - سوزاندن مردى بلند مقام از شيعيان بنى عبّاس بين سرزمين جلولاء (واقع در هفت فرسخى خانقين ) و سرزمين خانقين .

34 - بستن پلى نزديك محله كرخ بغداد.

35 - برخاستن باد سياهى در بغداد، در آغاز روز.

36 - زلزله شديد در بغداد.

37 - فرو رفتن بيشتر شهر بغداد در زمين بر اثر زلزله .

38 - ترس عمومى كه عراق و بغداد را فراگيرد.

39 - مرگهاى سريع و عمومى در بغداد.

40 - كم شدن اموال و انسانها و محصول كشاورزى .

41 - پيدايش ملخ در فصل خود و در غير فصل خود تا آنجا كه زراعتها و غلاّت را از بين ببرد.

42 - كم شدن غلاّت و محصولات گياهى .

43 - اختلاف و كشمكش در ميان دو صنف از عجم و خونريزى بسيار بين آنان .

44 - بيرون آمدن بردگان از زير فرمان اربابان و كشتن اربابان .

45 - مسخ شدن جمعى از بدعتگذاران ، به صورت ميمون و خوك .

46 - پيروزى بردگان بر شهرهاى اربابان .

47 - نداى (غيرعادى ) از آسمان بر همه جهان به طورى كه هركسى در هر زبانى باشد آن ندا را به زبان خودش مى شنود.

48 - پيدايش صورت و سينه انسان در قرص خورشيد.

49 - مردگانى زنده از قبرها بيرون آيند و به دنيا بازگردند و به ديد و بازديد با همديگر بپردازند.

50 - در پايان همه ، 24 بار، باران پى در پى مى آيد و زمين خشك را پس از مرگش ، زنده و سبز و خرّم مى كند و به دنبال آن بركتهاى زمين بروز مى نمايد و در دسترس قرار مى گيرد.

و بعد از اين حوادث ، هرگونه بلا و ناراحتى و گرفتارى معتقدين به حق از شيعيان حضرت مهدى (عليه السلام ) برطرف مى گردد، در اين هنگام آنها آگاه شوند كه امام عصر (عَجَّلَ اللّه تعالى فَرَجَه الشّريف ) در مكّه ظهور كرده است براى يارى او به سوى مكّه رهسپار شوند، چنانكه روايات ، بيانگر اين مطلب است .

اين نشانه هايى كه ذكر شد، پاره اى از آنها حتمى است و پاره اى مشروط به شرايطى است و خداوند داناتر است كه چه خواهد شد و ما آنچه را نقل كرديم ، از كتب از حديث و روايات ، گرفته شده ، از خداى بزرگ كمك مى جوييم و از درگاه او توفيق سعادت مى خواهيم .

منابع: بحار، ج 52، ص 301./شرح ، در اعلام الورى ، ص 429.

در روايتى از امام صادق (عليه السلام ) به 120 ماده از علايم ظهور، اشاره شده است (بحار، ط جديد، ج 52، ص 254 به بعد).