حضرت داوود به خدا گفت : همنشين من در بهشت كيست ؟ به نظر مي رسيد كه همنشين او در بهشت يك پيامبر يا عابد يا زاهد باشد. به داوود خطاب شد كه همنشين تو در بهشت يك زن خانه دار است.

حضرت داوود به خدا گفت : همنشين من در بهشت كيست ؟ به نظر مي رسيد كه همنشين او در بهشت يك پيامبر يا عابد يا زاهد باشد.
به داوود خطاب شد كه همنشين تو در بهشت يك زن خانه دار است. تعجب حضرت داود (عليه السلام) موجب شد به خانه آن زن برود و دق الباب كند.

زن از خانه بيرون آمد تا حضرت را ديد گفت :

آيا در مورد من وحي رسيده است كه به خانه من آمده اي ؟

حضرت داود (عليه السلام) فرمود: آري .

زن گفت : آن چيست ؟

حضرت داوود فرمود: آن وحي الهي است در فضيلت تو.

زن گفت : او من نيستم ، شايد زني همنام من باشد، چون من لياقت آن را ندارم .

حضرت داوود فرمود: آن زن تو هستي .

زن گفت : به خدا كاري كه مرا به چنين موفقيت رسانده باشد از خود نمي بينم.

حضرت داوود (عليه السلام) به او فرمودند: اندكي از زندگي خود را برايم بگو.

زن گفت : هر درد و زيان و رنجي به من مي رسد صبر مي كنم و صبر كردم حتي از خدا نخواستم آن را برطرف سازد و براي صبرم پاداش نخواستم و همواره شكر خدا را نمودم من راضي به رضاي خدا هستم و هيچ وقت از خدا ناراضي نبودم.
حضرت فرمودند: به او گفتم به همين خاطر به چنين مقامي رسيدي .

نقل از كتاب سفينة النجاة

پس اين طور نيست كه بطور مطلق اگر كسي چيزي از خدا بخواهد ، خدا به او بدهد . مالكيت از آن خداست و اگر تسليم خواسته خدا باشيم و از روي محبت او را بخوانيم او بهترين ها را برايمان محقق مي كند و بايد هم در آسايش وهم سختي دعا كنيم و راضي به رضاي او باشيم.

راضي بودن به رضاي الهي و تسليم امر او بودن از جايگاه ويژه اي برخوردار است. اين در حالي است كه در تمامي لحظات زندگي توصيه به دعا و درخواست از خداوند شده است.

امير مؤمنان حضرت علي عليه السلام مي فرمايد: محبوب ترين چيز نزد خدا دعا است . آيا بايد به دعا وعرض نياز، به عنوان يك وظيفه نگاه كرد يا فقط مساله رفع حاجت مطرح است؟ اگر يكي از دوستان ما فقط زماني به ديدار ما بيايد و يا تلفني ارتباط برقرار كند كه كاري با ما دارد و چيزي مي خواهد چه احساسي به ما دست مي دهد؟ اين كار تصوير خوشايندي در ذهن ما ايجاد نمي كند و اينكه او ما را به خاطر خودمان نمي خواهد را القا مي كند. در رابطه با خداوند هم همينگونه است؛ همان طور كه ما اگر با اقوام و يا دوستان خود ارتباط قلبي داشته باشيم با او با محبت رفتار كرده و همواره احوال اورا جويا شده و به ديدارش برويم با خدا نيز نبايد فقط با حاجت سخن بگوييم. زيبايي دعا به انس و محبت به خداوند است. در اين صورت حتي اگر تقاضايي هم داشته باشيم زيبا است.

واگر هم حاجتي داريم و از خداوند مي خواهيم آن را برآورده كند نبايد توقع داشت كه حتما برآورده شود و روح تسليم و رضا بايد در همه ي دعاها و نيايش هاي ما باشد. اگر درخواستي از بزرگ به كوچك باشد به آن امر مي گويند ولي اگر كوچكتر از بزرگتر درخواستي داشته باشد به آن دعا مي گويند . افرادي كه جاهل هستند در دعايشان حاكميت و آمريت وجود دارد. اين افراد به خدا مي گويند كه حتما بايد اين خواسته ي من را برآورده بكني .اصرار در مسائل معنوي و مادي خوب است ولي اهم رضاي خداست .

آه دل ام كلثوم

در تذكره الشهدا نقل شده است كه سهيل مي‌گويد: هنگامي كه سر امام حسين(ع) بر بالاي نيزه بود، قصري را ديدم كه پنج زن در آن نشسته بودند و در ميان آنها پيره زني خميده بود و چون سر مطهر به نزديكي آن قصر رسيد، پيرزن سنگي برداشت، و بر صورت امام حسين(ع) زد و به روايتي چنان با شدت آن سنگ را زد كه از بالاي نيزه سر مبارك بر روي زمين افتاد، ناگاه صداي ناله زنان و طفلان بلند شد.

پس چون ام كلثوم اين صحنه را مشاهده كرد، بي طاقت گرديد و گفت: خداوندا اين زناني را كه در بالاي اين منظر، منزل دارند بزودي هلاك نما، هنوز دعاي آن معصومه تمام نشده بود، كه آن قصر خراب شد و آن زنان با جمعي بسيار هلاك شدند و سپس حضرت زينب فرمودند: «الله اكبر، من دعوه ما اسرع اجابته»

نسبت علم موسي و خضر با علوم " اميرالمؤمنين " عليه السلام

وقتي حضرت موسي عليه السلام از نزد خضر برگشت و آن حوادث عجيب مثل سوراخ كردن كشتي و تعمير ديوار و كشتن آن نوجوان به وقوع پيوست ،
برادر او هارون از موسي در مورد دانش خضر پرسيد.

حضرت موسي عليه السلام فرمود: اين امر، دانشي است كه نداشتن آن ضرر ندارد ولي حادثه اي عجيب تر روي داد! هارون پرسيد: چه حادثه اي ؟ حضرت موسي عليه السلام گفت :

من و خضر كنار دريا ايستاده بوديم كه پرنده اي شبيه به چلچله ظاهر شد، با منقار خود قطره اي آب برداشت و به طرف مشرق پرتاب كرد! بار دوم قطره اي ديگر برداشت و آن را به طرف مغرب انداخت ، بار سوم آن را به طرف جنوب و بار چهارم به طرف شمال پرتاب كرد! و در دفعه پنجم به طرف آسمان و دفعه ششم به خشكي و دفعه هفتم به دريا انداخت و سپس ‍ پركشيد و پرواز كرد.

ما دو نفر حيرت زده مانديم و سر اين كار را نفهميديم تا اينكه خداوند فرشته اي را به صورت آدمي فرستاد و به ما گفت :

چرا شما را متحير مي بينم ؟ گفتيم : در كار اين پرنده متحيريم ، گفت : منظور او را نمي دانيد؟ گفتيم : خدا بهتر مي داند، گفت : اين پرنده با عملش ‍ مي گويد: به حق آنكه شرق و غرب زمين را آفريد و آسمان را بر پا داشت و زمين را به حركت آورد و بگستراند، بطور قطع خداوند در آخر الزمان پيامبري را خواهد فرستاد كه نامش محمد صلي الله عليه وآله است ، او را وصيي است بنام علي عليه السلام كه علم شما دو نفر روي هم در مقابل دانش آن دو همانند اين قطره است در مقابل اي دريا!!