در شهري كه خورشيد رو به قيمت شمعي نمي خرند ،پروانه شدن يعني تباهي !
آدماي اين دوره و زمونه فقط فكر خودشون و شكم و آسايششونن.....................
به اين فكر نمي كنند اين امنيت و آسايش از كجا اومده...
به اين فكر نمي كنند كه چه بچه هايي ،كه بي پدر شدند..............
چه پدرها و مادرهاييكه بي پسر شدند........و..............
رو خون شهدا راه ميرن و........................
خيلي بي انصافيه...
دل شهدا خيلي وقته شكسته.جان و مال و خانوادشون رو فدا كردن تا ما ناموسمون دست بيگانه ها نيفته و.....
و اينه مُزدشون.خيلي سخته!
شهـــــــــــــــــــــــــــدا؛ مادران ،پدران ، فرزندان و همسران شهيد.شرمنده ايم.....
آخه آدم هم اينهمه.....
عده اي مثل قرص جوشانند، تو ليوان آب كه بندازيشون طوري غليان كرده و كف مي كنند كه سَر مي رن اما كافي ست كمي صبر كني، بعد مي بيني كه از نصف ليوان هم كمترن.حرف زياد ميزنن اما حرف مُفت.
خدا يا توكه از دل ما خبر داري يه كاري بكن.تاكي بايد طعنه و زخم زبان ها رو بشنويم و جگرمون آتيش بگيره.
خدايا برسون اون روز و كه همه سر بلند از اين امتحان بيرون بياييم و زير پرچم آقامون باشيم.
التماس دعا "
" اللّهمَ عجّل لوليّك الفرج "