چادرت را بتكان قصد تيمم داريم ...

...و به همراه همان ابر كه باران آورد   / مهرباني خدا در زد و مهمان آورد

باد يك نامهء بي واژه به كنعان آورد   /  بوي پيراهني از سوي خراسان آورد

به سر شعر هواي غزلي زيبا زد   /   دختر حضرت موسي به دل دريا زد

چادرش دست نوازش به سر دشت كشيد  /   دشت هم از نفس چادر او گل مي چيد

چه بگويم كه بيابان به بيابان چه كشيد  /  من به وصف سفرش هيچ به ذهنم نرسيد

باور اين سفر از درك من و ما دور است  /  شاعرانه غزلي راهي "بيت النور" است

آمد اينگونه ولي هر چه كه آمد نرسيد  /  عشق همواره به مقصود به مقصد نرسيد

كه اويس قرني هم به محمد(ص) نرسيد  /  عاقبت حضرت معصومه(س) به مشهد نرسيد

ماند تا آينهء مادر دنيا باشد  /  حرم او حرم حضرت زهرا(س) باشد

صبح شب مي شد و شب نيز سحر هفده روز /  چشم او چشمه اي از خون جگر هفده روز

بين سجاده ، ولي چشم به در هفده روز  / چشم در راه برادر شد اگر هفده روز

روز و شب پلك ترش روضه مرتب مي خواند /

شك ندارم كه فقط روضهء زينب مي خواند ...