ادريس پيامبر(ع)

حضرت ادريس عليه‏السلام پس از آدم و شيث عليهما‏السلام به مقام پيامبري برگزيده شد. او همواره مردم را به پرستش خداي يگانه و دوري از گناه دعوت مي‏كرد و پيروانش را به ظهور پيامبران بعدي، بويژه خاتم الانبياء محمد مصطفي صلي‏الله‏عليه‏و‏آله ، بشارت مي‏داد.

سلسله مقالات پيامبران آسماني را با مروري بر زندگي اين پيامبر بزرگ آغاز مي‏كنيم.

در نام اين پيامبراختلاف است. گروهي نامش را اخنوع و لقبش را ادريس دانسته‏اند.(1) دسته‏اي وي را «اَوْزَريس» خوانده، ادريس را معرف اين نام شمرده‏اند.(2) جمعي معتقدند نامش در تورات «اخنوع»(3) يا «خنوع»(4) است و «هرمس الهرامسه»(5) و «مثلث النعمة»(6) و «المثلث» لقب داده‏اند؛ زيرا ملك و حكيم و نبي بوده است.

علامه طباطبايي قدس‏سره در اين باره مي‏فرمايد: نام ايشان به زبان يوناني طرميس بود كه در زبان عربي اخنوع گفته مي‏شود. اما بعضي ديگر مي‏گويند: در زبان يوناني به ايشان ارميس مي‏گويند كه در زبان عربي هرمس گفته مي‏شود و خداوند عزوجل هم دركتاب قرآن ايشان را ادريس ناميد.»(7)

ادريس در قرآن

فخررازي در ذيل آيات 56 و 57 سوره مريم چنين مي‏گويد:(8)

1 ـ همانا ادريس پيامبري راستگو و صديق بود. (انه كان صدّيقا)

2 ـ آن حضرت مقام نبوت داشت. (نبيّاً)

3 ـ خداوند مقامش را بلندگردانيد.(و رفعناه مكاناً علياً)

شيخ طوسي(ره) در باره اوصاف حضرت ادريس به آيه‏هاي 84 و 85 سوره انبياء اشاره كرده، مي‏فرمايد:

4 ـ برعمل صالح و اطاعت از خداوند استوار بود. (و ذكري للعالمين)

5 ـ در بلاها بردباري بسيار نشان مي‏داد.(و اسماعيل و ادريس و ذالكفل كلٌّ من الصابرين)

علامه طبرسي(ره) به خاطر عدم شتاب در استجابت دعا را نشانه بردباري ادريس مي‏داند.(9)

بقيه در ادامه مطلب مشاهده كنيد ....