فرق وحي با تجربه ديني و نبوغ چيه ؟؟؟ حقيقت وحي چيه ؟؟؟

وحي همون دستورات و فرامين خداست كه پيامبران دريافت ميكنن و در اختيار مردم قرار ميدن. ادراك ناشى از وحى، از نوع ادراكهاى بشرى نيست، بلكه ادراكى‏ است كه برا ما تصور كردنش سخته . بعضي ها فكر ميكنن وحى همون نبوغ و كشف و شهود و تجربه دينى است.

ولي بايد توجه داشته باشيم كه نبوغ، توانايى فوق ‏العاده ذهنيه كه با كمك اون، انسان بدون طىّ مراحل علمى متعارف ، به درك حقايقى ميرسه و مسائلي رو حل ميكنه، امّا نوع حقايق حاصل از نبوغ، براى عقل انسانى دست يافتنيه.  افرادِ داراى نبوغ، از حسّ نيرومندى برخوردارند و آنچه را ديگران به سختى درمى ‏يابند، به سرعت درك ميكنند امّا پيامبران غير از اين حسّ نيرومند، توانايى ديگرى هم دارند كه از طريق آن به حقايقى مى‏ رسند كه ديگر انسانها نميتونن به اون برسن. كشف و شهود هم بيش‏تر بر اثر رياضت نفس به دست ميياد اينطور كه  انسان نفس خويش را به سختى و رياضت ميندازه، براثر اين رياضتها بعضي كار ها رو انجام ميدن،و بعضي اطلاعات رو بدست مييارن كه ديگران از آنها بى نصيب‏اند. در اين حال، انسان چيزى از برون خويش برنمى ‏گيرد؛ بلكه از درون كمك مى ‏گيره . در مسئله وحى، پيامبران تنها گيرنده پيام‏اند و با كسى روبه‏ روهستند كه با آنان سخن مى ‏گويد و حقايقى را از برون به آنها مى ‏آموزد . 

همچنين وحي با تجربه ديني هم فرق دارد و يكي نيستند . وحى، فعل الهى است كه به انسان كامل مى ‏رسه ؛ امّا همه انسانهاي عادي مي تونن تجربه دينى رو تجربه كنن. بعضي وقتا تجربه دينى بر اثر تلقينات فرد مؤمن بوجود ميياد بدون اينكه از واقعيّت خارجى حكايت كنه،(تخيلات و توهمات) امّا وحى از حقايق عينى سخن ميگه.

با توجه به آنچه درباره وحى گفته شد، مي فهميم كه وحى مقوله‏ اى جدا از كلام بشريه و آنچه پيامبران عليهم السلام آوردن، حاصل نبوغ شخصى، تجلّى باطنى و امورى ديگه اي مثل اينا نبوده، بلكه خداوند حكيم پيامبران  بزرگوار رو انتخاب كرده و به وسيله آنها فرامين و دستورات خودش رو به انسانها رسونده و مطمئناً مى‏ دانسته كه آنان امانتدارانى هستند كه مى ‏تونن پيامش را به آدميان برسونن و موجب هدايت و رستگارى شوند و كوچك‏ترين دخل و تصرفى در محتوا و شكل پيام وحيانى نكنند و آنان نيز به حق چنين كردند و شايستگى خود را در انجام اين رسالت مهم به اثبات رسانيدند و به‏ راستى كه بشريت در گذشته و حال و آينده وامدار رنج‏ها و كوشش‏هاى آنان است.

براي مطالعه بيشتر به كتابهاي نبوت عامه، ص: 77   ـ قلمرو دين ص: 129 ـ انديشه دينى، ص: 124 مراجعه كنيد.