البته نپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده اند ، بلكه در حيات ابدي نزد پروردگار خويش متنعم خواهند بود .

(سوره آل عمران 169-)

خداوند متعال مي‌فرمايند: اي پسر آدم، سه لطف در حق تو كردم:

۱- گناهاني از تو را پوشانيده‌ام كه اگر بستگانت بفهمند تو را دفن نمي‌كنند.

۲- از تو قرض خواستم براي ذخيره آخرت خود (يعني آنچه را كه مي‌كنيد در دنيا خدا براي شما ۷۰ يا ۷۰۰ برابر ذخيره مي‌كند.) ولي مضايقه كردي و ندادي.

۳- يك‌سوم مالت را براي بعد از مرگت در اختيار خودت گذاردم، ولي تو پيش نفرستادي و به خود ظلم كردي.

منبع:

سخنان چهارده معصوم، مرحوم آيت‌الله علي‌اكبر مشكيني‌اردبيلي

وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَآئِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَّمْ يَدْعُنَا

إِلَي ضُرٍّ مَّسَّهُ كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ. . يونس آيه : 12

و چون انسان را سختي و زيان رسد ما را (در همه حال) به پهلو خفته يا نشسته يا ايستاده مي‏خواند، و چون سختي و زيانش را از او برداريم آن چنان مي‏رود كه گويي ما را براي (رفع) آسيبي كه به وي رسيده نخوانده است! اين چنين براي اسرافكاران آنچه كه به جا مي‏آورند آراسته شده است.

تفسير مجمع البيان:

دو نكته درس آموز:

1 - آيه شريفه به مردمي كه پس از رنج‏ها و مشكلات به آسايش مي‏رسند و پس از بلاها و گرفتاريها به لطف خدا امواج نسيم شادي و شادماني و بهروزي در زندگي آنان وزيدن آغاز مي‏كند، هشدار مي‏دهد كه خدا را فراموش نسازند و هماره سپاس نعمت‏هاي او را بگذارند و تداوم آنها را از آن ارزاني دارنده نعمت‏ها بخواهند.

2 - و نيز مردم را به شكيبايي و پايداري در گرفتاري‏ها و مشكلات و پيكار هدفدار وسودمند با آنها براي نجات خويش و نيايش با خدا، و مدد خواهي از آن سر چشمه قدرتها سفارش مي‏كند و هشدار مي‏دهد كه انسان براي نايل آمدن به پاداش، نبايد در گرفتاريها زاري و بي‏تابي كند.

تفسير الميزان:

كلمه" ضر"- به ضم ضاد- به معناي حوادث و اموري است كه به جان آدمي ضرر برساند. و معناي جمله" دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً" اين است كه وقتي به انسان ضرري مي‏رسد ما را مي‏خواند در حالي كه به پهلو افتاده و يا نشسته و يا ايستاده است.

و ظاهرا اين ترديد به منظور تعميم مي‏باشد و مي‏خواهد بفرمايد: چه به پهلو و چه نشسته و چه ايستاده و چه در هر حال ديگري كه فرض شود بر دعا و خواندن ما اصرار مي‏ورزد، و در هيچ حالي ما را فراموش نمي‏كند. ممكن هم هست هر سه كلمه" لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً" همگي حال از كلمه" الانسان" باشد، نه حال از فاعل" دعانا"، در اين صورت عامل در اين سه حال كلمه" مس" مي‏باشد، و معناي جمله چنين مي‏شود:" وقتي كه ناملايمي به انسان برسد، او در حالي كه خوابيده يا نشسته و يا ايستاده در همان حال ما را مي‏خواند".

و اين معنا در بعضي از روايات بي سند وارد شده. و جمله" دَعانا لِجَنْبِهِ" مربوط به بيماري است كه قدرت برخاستن ندارد، و جمله" او قاعدا" مربوط به مريضي است كه نمي‏تواند بايستد، و جمله" او قائما" مربوط به افراد سالم است.

و جمله" مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلي‏ ضُرٍّ مَسَّهُ" كنايه است از فراموشي و غفلت از چيزي كه فراموش نمي‏شود.

و معناي آيه اين است كه: وقتي بلاء و ناملايمي جانكاه به انسان مي‏رسد مدام و بدون وقفه ما را به منظور رفع آن بلاء مي‏خواند و برخواندن خود اصرار مي‏ورزد، و همين كه بلاي او را برطرف مي‏كنيم بكلي ما را فراموش مي‏كند، و دلش به سوي همان كارهايي كه قبلا داشت كشيده مي‏شود، آري، اين چنين اعمال كه اسرافگران و مفرطان در تمتع به زخارف دنيوي دارند، در نظرشان زيبا جلوه مي‏كند، آن قدر زيبا كه جانب ربوبيت پروردگار را بكلي از ياد مي‏برند، و به فرضي هم كه كسي آنان را ياد آوري كند اصلا از ياد خدا روي بر مي‏گردانند .

« أَعُوْذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ »

" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ "

يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ

اي قوم من اين زندگي دنيا تنها كالايي [ناچيز] است

و در حقيقت آن آخرت است كه سراي پايدار است . (آيه ۳۹ سوره غافر)

" صدق الله العلي العظيم "